Zeszyt.000.(BAJKA. Lekcja zerowania)
Bardzo dawno temu w Japonii, a może w Chinach, pewnie w Kambodży, nieważne, a może nawet w Indiach, ta bajka ma swój początek. Wspaniała stolica. Władca, który władał swoim państwem, był przez wszystkich poddanych lubiany. Zawdzięczał to swojej mądrości i postępowaniu. Gdy miał trudny problem do rozwiązania, zwracał się z pytaniem do wielkiego mistrza. Ten, służył mu radą. Czas szybko leciał. Stary mistrz stawał się coraz słabszy. Postanowił udać się do pałacu i stanąć przed swoim władcą. Mój czas się kończy, Panie. Jestem już za stary, by Ci dalej służyć. Zrozumiał to władca. Każdy mistrz widział, kiedy kończy się jego „tunel życia”. Władca kazał wysłać zaproszenia na zjazd wszystkich mędrców i uczonych, o osobiste stawiennictwo, przed najczcigodniejszym mędrcem i mistrzem. W tym momencie bajki, muszę opuścić stolicę, władcę i czcigodnego mistrza, by ponownie powrócić. Daleko, daleko od stolicy, w niewielkiej prowincji żył młody człowiek. Uczył się pilnie, aż zdobył wiedzę, jaką powinni posiadać mistrzowie. Któregoś dnia przybył na prowincję inny, starszy wiekiem, doświadczony mistrz. Gdy do szkoły przyszli uczniowie, doświadczony mistrz zaczął zadawać im, trudne pytania. Nie na wszystkie pytania potrafili odpowiedzieć uczniowie. Wtedy, mistrz zaczął się z nich śmiać, a nawet kpić. Wyraźnie dawał im do zrozumienia, że są nic nie warci i nie są godni jego nauki. Młody mistrz widział to i słyszał. Kiedy wyjechał jego kolega, po fachu, wezwał swoich uczni do siebie i oznajmił im, iż musi na jeden tydzień wyjechać z prowincji? Nikt nie wiedział, dokąd się udał, lecz uczynił to, jak powiedział. Tymczasem młody mistrz udał się do świątyni, gdzie zdarzały się cuda. Pragnął jednego. Chciał być dobrym nauczycielem. Nie spodobała mu się lekcja, jaką poprowadził jego kolega. W czasie medytacji zadawał sobie mnóstwo pytań i próbował sobie na nie odpowiedzieć. Nie wiedział, że upłynęło od chwili rozpoczęcia medytacji kilka dni. Wydawało mu się, że są to godziny. W pewnym momencie skupił swoją uwagę na własnym „EGO”. To tu, po raz pierwszy odczuł pogardę do siebie samego. Im dłużej nad tym rozmyślał, tym bardziej nabierał pewności, iż nie należy szczycić się sukcesami. Dotarł ze swoimi przemyśleniami do punktu zerowego, gdzie traci się własne ego, a zyskuje się spokój duchowy, dar wysłuchania ludzi i dar głębokiej analizy, dar widzenia, wyobraźni i tworzenia. Radość z osiąganych sukcesów, niech pozostaje ukryta w głębi serca, by pobudzać, do dalszych działań. Tak stało się z młodym mistrzem. Od tego momentu upłynęło wiele lat. Do prowincji przybył posłaniec, który dostarczył zaproszenie do stolicy, na zjazd mistrzów. W tym momencie moja bajka wraca do stolicy. A konkretnie, do pałacu władcy. Władca zajmował centralne miejsce, z którego dobrze widać przesłuchiwanych, zaproszonych gości. Goście poczynili wiele starań, by w oczach władcy i wielkiego mistrza wypaść dobrze. Mieli na sobie przepiękne stroje, bogato wyszywane haftami z jedwabnych nici. Koronkowa robota. Sam przepych. Głowy mięli przyozdobione fantastycznymi okryciami. Widać było, że mistrzowie nie należeli do ubogich. Kiedy przybyli do pałacu, każdy z mistrzów starał się być, jak najbliżej wielkiego mistrza? Mieli przy sobie bardzo bogate wachlarze. Wachlarz nie tylko służył jego właścicielom, dla ochłody, lecz dodawał splendoru. Mistrzowie zajęli miejsca przy wielkim mistrzu. W pewnej chwili, przy wejściu do sali, pojawił się mistrz Jakuta z prowincji. Widać było po nim głębokie zmęczenie. Przebył pieszo bardzo długą drogę. Po mistrzach przeszedł szmer. Nie wszystkim podobał się, wygląd mistrza nędzarza. Jego wypłowiałe szaty dawno utraciły swój blask świeżości i świetności. Nie mniej, były czyste. Kiedy wyciągnął swój wachlarz, wszyscy mistrzowie parsknęli śmiechem. Śmiech udzielił się, nawet władcy. Wachlarz był bardzo stary. Okrągła, jedyna plama, utraciła swój kolor. Na wachlarzu nie było zapisanych mądrości, jakie zawierały pozostałe wachlarze mistrzów. Brakowało też złotych, delikatnych okuć na rączkach wachlarza. Wszystko to, stawiało mistrza Jakutę, w nie najlepszej pozycji. Jego spokój duchowy sprawił, że nie utracił wiary, w swoje postępowanie. Gdy przyszła kolej przesłuchania mistrza Jakuty, mistrz najpierw złożył głęboki ukłon władcy, a potem siadł przed wielkim mistrzem z lekko pochyloną głową. Nie spodobało się to mistrzom. Zachowanie Jakuty także. Wielkiemu mistrzowi należy się głęboki pokłon. Tak ocenili mistrzowie, nauczyciela z prowincji. Wielki mistrz zadał tylko jedno pytanie mistrzowi Jakucie. Dlaczego masz taki ubogi wachlarz? Nauczyciel Jakuta odpowiedział staremu wielkiemu mistrzowi pytaniem: Czy godzi się nauczać małych uczniów, gdy ukrywają, że mają puste brzuszki? Stary mistrz zerwał się na równe nogi i stanął jak wryty. Przemknęła mu myśl. Oto stoję przed kimś, co więcej widzi, niż my wszyscy mędrcy razem.
Tutaj moja bajka się kończy. Nie pamiętam, kogo wybrał stary, wielki mistrz na swojego następcę. Nie pamiętam też państwa, o którym opowiadałem bajkę. Wkrótce, zapomnę nawet o tej bajce.
inż. Kazimierz Barski Koszalin dnia 08.12.2011r
——————————————————————————————————————————————————————————————————————————
Szanowny Panie Krystianie. Ciesze się, że usunął Pan zdjęcie z osiołkiem. Nieraz miałem chęć Panu “dokopać”, lecz cierpliwość zwyciężyła. Każdy z nas popełnia błędy. Wielkość pańskiego błędu, została zapisana w postaci czasu niezbędnego, do jego usunięcia. Stąd proszę się nie dziwić, że zacząłem od – przesłania (bajka o mistrzu Jakucie). Napisałem ją, po odebraniu przekazu, który miałem podczas snu. Kiedy “bajkę” opublikowałem nie wiedziałem jeszcze, że jest to starożytny przekaz mistrzów (ludzi uczonych). Tę wiedzę otrzymałem od osoby, która potrafi nawiązać kontakt z … Resztę nie piszę, by nikogo nie urazić. Jednego jestem pewien. Nigdy nie byłem i nie jestem żadnym mistrzem Jakutą, ze względu na mój impulsywny charakter. Wczoraj zakończyłem swoją wędrówkę z Geometria Kulową (Sferyczną) w praktyce (gk). Teraz przyszła pora by się pożegnać… A, jednak mój fraktal kulowy, wymyślony i narysowany przeze mnie, ciągu liczb, 13^n, gdzie n=0; 1; 2; 3 … musi na Panu robić wrażenie. Życzę Panu wszystkiego najlepszego w swoim życiu. Proszę Go tylko, nie spasteryzować. Niech zawsze będzie świeże.

Szanowny Panie Krystianie. Jak byłby nazwał Pan osobę, która wyrywa zdanie z kontekstu i je upubicznia? Jest takie określenie. Doskonale Pan o tym wie. Nigdy nie da się zbudować dobrych fundamentów kariery używając tego rodzaju “budulca”. Polecam Panu mój plik [pdf] B.Zeszyt.000. Znajdzie go Pan na mojej stronie Inrernetowej.
Mimo to, nie gniewam się na Pana. Przyjdzie czas, że zmierzy się Pan z uczuciem pokory i wtedy może na czym polega filozofia życia.
Łączę pozdrowienia inż. Kazimierz Barski z Koszalina

1. Kłopoty z symbolami nieoznaczonymi
http://www.etrapez.pl/blog/granice/…/klopoty-z-symbolami-nieoznaczony...
3 Lis 2011 – Przechodzę na swój blog (nowa geometria). Pod hasłem: „Kazimierz Barski z Koszalina” ukazuje się fujara, który nie radzi sobie z ciągami …

Szanowny Panie Kazimierzu. Dziękuję za odpowiedź. Teraz zrozumiałem o co chodzi. Próbowałem materiały na Pana stronie skojarzyć z konkretnym zawodem. Wcześniej zakładałem, że to coś w rodzaju Pana hobby i tylko hobby. Również bardzo szanuję ludzi, którzy chcą pomagać innym i dzielą się swoją wiedzą. Napisał Pan, że na rynku jest niedosyt blacharzy traserów. No tutaj Panu wierzę w 100% ponieważ tematyka Pańskich opracowań jest na prawdę obszerna i za pewne mało jest chętnych, którzy chcą te materiały zgłębiać. Powodzonka i pozdrawiam

Szanowny Panie inż. Kazimierzu Barski z Koszalina:)
Jestem jednym z gości Pana Krystiana a zarazem wielkim fanem serwisu etrapez. Przeglądałem Panu stronę \internetową. Absolutnie nie spotkałem się z tak obszernym materiałem z geometrii na studiach, nie studiuję kierunku typowo matematycznego. Szczerze mówiąc mam problem z odczytaniem treści tych zeszytów. Może wynika to z tego, że wszystko jest bardzo ze sobą zbite. Czasami nie wiem jaki jest problem w tych zadaniach do rozwiązania. Proszę mi napisać, ale tak bardzo przystępnie w jaki sposób to co zawarte jest na Pana stronie \internetowej wykorzystuje Pan w praktyce? Bardzo mnie to ciekawi. Myślę, że tematyka kursów na tej stronie odbiega od tematyki na Pana stronie \internetowej. Kursy na tej stronie stronie są na szczęście przystępnie tłumaczone. Tutaj może wejść każdy i zrozumieć matematykę. Ja osobiście na Pana stronie nie mogę się odnaleźć. Dziwi mnie też fakt, że zadanie geometryczne przedstawia Pan tutaj za pomocą opisu. Pozdrawiam. Mateusz